Yitirilmiş Yeryüzü İmgeleri
boşluğun ardına saklı
korkularından kaçıyor
gül dallarını budarken bahçıvan
kış yağmurunda parkasını ıslatıyor
güzün son yapraklarını da koyuyor cebine
yitik mevsimlerin düşü kent sokaklarında
kaldırım diplerinde biten karahindibaların
sarı çiçeklerinde bahar
yağmur altında
yağmur özlemiyle susuz
kapattım sonsuz beklentinin
kapılarını
küçük evrenlerden büyük evrenlere
sıçrıyorum
korna sesleri arasından
duyuyorum şakrak kuşun sesini
balkondaki saksılarda
yetiştiriyorum
rüzgarın attığı yabani otları
özlemleri budayıp
minik ağaçlar yapıyorum
saksılarda
elma ağaçları altında değilsem de
elma ağaçları elimin altında
minyatür evrende
güdüyorum sürümü
kavalımın sesini yalnız onlar
duyuyor
yitirilmiş yeryüzünün
imgelerinden
kolajlar defterimde
kokusuz
renksiz
ulaşılmaz
fotoğraflar
biriktiriyorum
Tanka
“Acı bir ömür
boyudur. ” Van Gogh
saçılmış sofra
duvarda köfteler-
sekiz mart günü
dolaba saklanan çocuk
büyüdü annesi oldu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder