Öğle Aydınlığı (Şiir)

Öğle Aydınlığı

yaz ortası

kör saatleri gözün

açık balkonda ezan sesiyle savrulan perde

ve şırıltısı süs havuzunun

solgun ışığında laptopun kıvrılıp duran

duman

varlığı kaplamış kül kokusu

bir haikunun ilk dizesi su sesi

hayatı özetleme

anıları küçük mantı parçacıklarında

derin dondurma çabası

söylenmemiş sözlerin büyüsü

iki satır işte

bir tez hayat

başarısızlık üstüne

el yapımı mutsuzluklar

mutluluklar

dışarıda gün parlak ışığıyla dövüyor çatıları

çiçekleri sulayan solgun kadınlar

çiçekli entarileri içinde ıslak

daha da solgun

sanıldığından daha bilge

sessiz bahçıvan

çocuk çığlıkları kapalı kutu evlerden

yalnızlığın alev diliyle yaladığı

kent-orman

Hay-kıramadıklarım

günün tortusu

çöreklenmiş omuzlarıma

ağır bir yılan...

dolmuş penceresinden

akan bahar...

dokunulmayan orman çiçekleri

yalnız hafızaya çekilmiş fotoğraflar

hayali vazolarda kır çiçekleri

düşte yürünen ağaçlıklı yol

yolun kuştan sesleri

günün tortusu

omzuma tünemiş

ağır kuş

yanı başımızdaki bahar

içine bizi almayan

az ötemizde bahar

göstermelik

iki durak arası

ayva çiçeği

köşedeki akasya

geçerken altından

dilek tuttuğum

ve o güller

gül boyu

açmış

kavuniçi

o güller sabah sabah

uzatmış elini paçama

dur geçme koklamadan

der gibi

bu orman

aklımı çalan

hiç gitmediğim

günün ağrısı

omzumda kalan...

Şiir ve Resim:

 Ayşen Gacan Gülbağ