KOŞU

" Aslında kalemimle düşünüyorum ben , çünkü kafam , elimin ne yazacağını çoğunlukla bilmiyor."

                                                                                                                                             L. Wittgenstein

Bir tutam sevinç , bir damla çiçek özü peşinde

her aralık kapıdan içeriye uzanan kaçamak bakışlarımızla

aradığımız

düş kaçığı aşklarımızın eskitilmiş ruhunun ninnisi

dilimizde taşıdığımız takıntılı melodimizdir artık.

Aynı şarkıyı dönüp durur iç plağımız.

Bir ad ,  yada bir yüz

fikrimin sabit gülü , yapayalnız bırakılmış

en uzağına kaçmışken sevmelerin

en çok isterken sevilmeyi

- inanamaz ki bundan sonra  sevildiğine de-

yalın bir yavanlık ömrü yaşanır

her yaz ve kış mevsiminde

dene yine dene

halkayı büyüttüğünü sanarak döndüğün çember

küçülüyor oysa zehirli bir kara deliğe

bilmem artık

kalbimi ne kıpırdatabilir

bilemem artık kedilerden başka sevdiğim olur mu

baharda çiçeklenmiş ağaçlara sevgiyle sarılabilir miyim eskisi gibi

kuraklığa mahkum ettim kendimi

bir dağ keşişi

vahşi kedi , yalnızca kendini tırmalayan

yalnızca kendine açan katır tırnağı çiçeği ,

solgun düşünce , umutsuz kuru kız

inadı inat , kanatları yok ama

                                  

kızıyorum kendime metalikleşen derime

ve bir mumyayı andıran yüzüme baktığımda

sahip çıkmadım diye neşeye

ve savurmadım diye yüreğimdeki dağ esintisini herkese

deniyorum yine

başa çıkmak için kendimle ve tekrar tekrar yenmek için onu

deniyorum yine kelebek olmayı

ve uçmayı yeryüzünde

yine de savunuyorum kendimi

tüm kuşatmalarda , yalnızlığın umutsuzlukla ittifak yaptığı savaşlarda

biliyorum çünkü dünya

sandığım ve sırtımda taşıdığım kadar ağır değildir

ve nefes almak da zor değildir rüzgarın göğsü gibi

salyangoz izi de olsa bıraktığım arkamda

biricik ve övgüye değerdir varlığımın atıkları

ve sevebilirim ansızın yeniden bir kış veya bir bahar akşamı

ve çemberi unutur havalanırım martıların yanına

değilsem de özgür, özgür olabilirim aynı zamanda

yakala beni aşk

sakın kaçırma , az sonra ipini koparacak çünkü uçurtma

yakalan bana aşk

sakın korkma.
Kanatlarım var benim çünkü , inadımdan vazgeçtim.


Ayşen Gacan Gülbağ 
( 06 Şubat 1999 Cumartesi )