Büyük Kış
Erimiş incir ağaçları
Çökmüş dizleri üstüne
Açıp solmuş ağacın bir yüzü
Bir yüzü çiçekte
Çivisi çıktığından beri düzen çarkının
Tanrılar kaçmışlar işte başka evrene
Biz ki, yangına körükle gidenler
Yanmaz bir semender olup ateşten geçenler
Aniden karşılaştık ölümle
Akşam inerken bir sis, umutsuzluk
Dağınık soframıza rüzgârın eliyle sızan
Sabaha karşı kitaplara sinip
Aynalarımızda birbirine yansıyan
Gene de konuşmadılar
Ölünün ardından kötülükle
Kadınların gözyaşı
Erkeklerin bakışlarıyla boğuk toprakta
Beklediler
Bitmesini büyük kışın
Ayşen Gacan Gülbağ
28 Mayıs 2017
